Wij geven het toe: wij zijn verslaafd aan de Andes... Al boden de koloniale stadjes Riobamba en Cuenca genoeg fotomateriaal, er gaat ons inziens niets boven een heerlijke hike in de bergen (Vilcabamba en Huaraz)! Natuurlijk is even tot rust komen ook belangrijk. Banos boodt de oplossing: 'hot springs' en genoeg eet- en drinkgelegenheden. Qua cultuur hebben wij naast de Inca-opgravingen (Ingapirca), de adembenemende schatten van de Sican-beschaving mogen bewonderen.

Zie hieronder wederom voor meer details. Al zeggen de foto's waarschijnlijk genoeg!

Banos

Na de beklimming van de Cotopaxi hadden wij wel wat rust verdiend (de beklimming bleek nog dagenlang fysiek een stuk heftiger te zijn geweest dan wij dachtten!), dus pakten wij de bus richting Banos, het Salou van Ecuador. Daar struikelden wij werkelijk over de backpackers! Door de overdaad aan toeristen met dreadlocks, pofbroeken en neuspiercings waren er in dit plaatsje nóg meer tourist agencies, die ons continu een tour probeerden aan te smeren. Alle straatjes van Banos waren bezaaid met mountainbikes, quad's en sandbuggy's, die verhuurd werden. Maar daar kwamen wij niet voor! Het dorpje heet niet voor niets ‘Banos', dat ‘baden' betekent. Naast de lekkere restaurantjes hebben wij dan ook heerlijk genoten van de door de naastgelegen vulkaan verwarmde 'hot springs'. Toen wij na twee dagen Banos verlieten, zei Maarten: 'Zou het niet grappig zijn wanneer de vulkaan komend jaar eens uit zou barsten? Dan kunnen wij in ieder geval zeggen dat wij in Banos zijn geweest....'. Anderhalve week later had de vulkaan voor het eerste in vele jaren weer een uitbarsting (lang leve http://www.nu.nl/!) en spuwde rook en as uit. In Banos is de verhoogde staat van alertheid afgekondigd!

Riobamba

Na enige dagen van rust, keken wij echt uit naar het volgende hoogtepunt van onze reis door Ecuador: de meeste spectaculaire treinrit ter wereld: 'De Neus van de Duivel'. Een trein, die door middel van wissels zigzaggend bijna duizend meter afdaalt. En dat kan je meemaken vanaf het dak van de trein! Na aankomst in Riobamba bleek echter dat de trein tot september niet reed in verband met onderhoudswerkzaamheden. Het leek de NS wel... Natuurlijk waren wij hierover hevig teleurgesteld. De mooie, koloniale gebouwen in Riobamba konden onze teleurstelling maar voor een deel wegnemen...

Cuenca

De stad Cuenca voldeed gelukkig geheel aan onze verwachtingen! Wij vonden daar een leuk hostal, waar we prompt weer de twee Zwitsers van de Cotopaxi beklimming tegen het lijf liepen! Alsof ze ons achtervolgden..... Cuena is heerlijk om rond te struinen, met mooie koloniale panden, prachtige pleinen, talloze kerken en leuke restaurantjes. Je kan goed de invloeden van ruim 300 jaar Spaanse koloniale overheersing zien en het is goed te begrijpen waarom die jongens uit Madrid het hier zo naar hun zin hadden. Helaas was Maarten de volgende anderhalve dag heftig ziek (waarschijnlijk door een voedselvergiftiging). Gelukkig valt een dagje ziek zijn niet zo op, wanneer je een jaar hebt! Enigszins hersteld, pakten wij de bus naar Ingapirca, de Ecuadoriaanse Madurodam-uitvoering van Machu Pichu. Dit vestingstadje lag op de oude Inca route van Cusco naar Quito en is mooi gerestaureerd. Groot is het echter niet, dus het is maar goed dat wij Machu Picchu nog in het verschiet hebben! 's Avonds bleek maar weer hoe gezellig Cuenca kan zijn: na het eten werd er overal vuurwerk afgestoken en zagen wij dansende mensen op het plein en een live band.

Vilcabamba

Nog steeds in relax-sferen reisden wij af naar het zuiden van Equador, naar de plaats Vilcabamba. Vilcabamba staat bekend om het lekkere klimaat en de mooie omgeving waar je goed kan hiken (onze nieuwe hobby!). Het door twee Fransen gerunde hostal was een paradijs op aarde. Bungalows aan een prachtige tuin, weggestopt van de Equadoriaanse realiteit achter een hoge muur. Toch lokte luidde muziek ons naar het grote plein in het dorp, waar het bevrijdingsfeest van Ecuador uitgebreid werd gevierd. De speakers van de auto's draaiden overuren en menigeen had een Cerveza te veel op. Na deze alcoholische avond, hebben wij ons in de bergen teruggetrokken voor een prachtige, zes uur durende hike naar een waterval. Mede door een opspelende knieblessure van Maarten, hebben wij de tweede dag in Vilcabamba heerlijk liggen chillen in een hangmat in de tuin.

Ecuador - Peru

Na 3,5 week, de duur van een ‘normale' vakantie, zat onze tijd in Ecuador erop. Wat hadden wij al veel gezien, overwonnen en meegemaakt! In de bus naar Peru beseften wij dat wij weer een nieuw avontuur aangingen in een nieuw land. Een land waar wij nog maar weinig over wisten (wij hadden namelijk pas net een Lonely Planet van Peru weten te bemachtigen). De eerste indruk van Peru viel echter behoorlijk tegen! Vanaf de grens reden wij uren door een grote woestijn! Tot aan Piura was het een grote zandbak. Ook Piura bleek anders dan verwacht. Piura leek meer op de drukte van Azie, dan de rust die wij uit de bergen van Ecuador waren gewend. Wij zijn hier dan ook om precies te zijn één uur geweest.

Chiclayo

Chiclayo was onze volgende bestemming. Vooral de grote markt deed zeer Zuid-Amerikaans aan. Werkelijk alles kon je hier kopen! Vooral het aanbod van de vele dieren viel ons op: cavia's, duiven, ganzen, honden en diverse andere vogels. Allemaal voor consumptie!

De omgeving van Chiclayo staat bekend om de opgravingen van de ‘Sican-beschaving' van 100 - 500 AD. Dat wilden wij natuurlijk wel eens op eigen houtje verkennen. Helaas bleek dat wat moeilijker te zijn dan verwacht: wij wilden graag naar Sipan, maar kwamen er na 10 minuten in een busje achter dat wij op weg waren naar Sican in plaats van Sipan.... Die Peruanen moeten leren articuleren!! Gelukkig bleek daar een groot museum te zijn, waarna wij door Claire's uitstekende, Spaanse onderhandelingstechnieken konden aanhaken bij een groep toeristen die de hele dag een eigen minibus gehuurd hadden. Zo hebben wij alsnog de highlights van de omgeving meegepikt: de Tucume-opgravingen en het Sican museum.

Huaraz

Na een hele dag en nacht in de bus, met een 7 uur durende stopover in Chimbote, een vissersdorp waar niets, maar dan ook niets te beleven is (Chimbote smells like hell), waren wij terug in ons element: wij zijn weer in de Andes!

De stad Huaraz ligt op 3100 meter hoogte en wordt omgeven door imposante bergtoppen van ruim 6000 meter hoogte. Direct de eerste dag hebben wij een 4-daagse trek geboekt: de Santa Cruz Trek, die van 3800 meter naar een pas op 4800 meter klimt (Punta Union) en dan in een andere vallei weer naar beneden afdaalt. Met alle spullen (persoonlijke bagage, een eettent, een keukentent, een WC-tent (!) en twee kleine slaaptentjes) achterop twee ezeltjes, begonnen wij aan een nieuw avontuur van vier dagen. Begeleid door een gids en een ‘donkeydriver', liepen wij iedere dag zo'n 6 uur, sliepen in tentjes, waarbij het 's avonds stervenskoud was, aten wat de pot schaftte en luisterden uren naar de verhalen van onze ADHD-medehiker.

Na terugkeer was Maarten wederom anderhalve dag uit de running in verband met maag-darm problemen. Zou het dan toch met de hoogte te maken hebben? Wij hebben stiekem weer een hoge beklimming in Bolivia op ons verlanglijstje gezet, dus daar komen wij vanzelf achter, haha!

Nu weer veel moois in het verschiet... Op naar Lima, de Nazca-lijnen en Machu Picchu! Tot de volgende update!